Mozaika ceramiczna na elewacji stacji transformatorowej przy ul. Ireneusza Wierzejewskiego 12a w Konstancinie-Jeziornie została wpisana do rejestru zabytków ruchomych województwa mazowieckiego. Autorem dekoracji jest Krzysztof Henisz.

Dekoracja przedstawia sylwetkę ze wspartą o jej lewy bok kulą ortopedyczną i prawą ręką wyciągniętą w górę, w stronę dysku słonecznego. Mozaika ceramiczna na stałe wpisała się w krajobraz Konstancina-Jeziorny i dziś trudno wyobrazić sobie ul. Ireneusza Wierzejewskiego bez niej. Teraz będzie chroniona prawem. Dzieło autorstwa Krzysztofa Henisza (1914–1978), absolwenta Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz mieszkańca Konstancina-Jeziorny, właśnie zostało wpisane do rejestru zabytków ruchomych województwa mazowieckiego.

Dekoracja powstała w 1964 r. i została zrealizowana na zamówienie prof. Mariana Weissa, wybitnego ortopedy, pełniącego funkcję dyrektora Stołecznego Centrum Rehabilitacyjnego Stocer. Została wykonana w technice ceramicznej i wypalona najpewniej w Spółdzielni Pracy Przemysłu Ludowego i Artystycznego Kamionka w małopolskiej Łysej Górze. Mozaika jest doskonałym przykładem „eksperymentu łysogórskiego”, jednego z ciekawszych zjawisk w polskiej sztuce użytkowej lat 60. dwudziestego wieku. Projekt ten, realizowany w latach 1959–1968, zakładał wykorzystanie ceramiki jako elementu architektury i dekoracji wnętrz. – Relikty tego typu realizacji stanowią obecnie w krajobrazie architektonicznym polskich miast obiekty unikatowe i zasługują na trwałą ochronę konserwatorską – informuje prof. Jakub Lewicki, Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków. – Dekoracja stanowi cenny dokument ilustrujący rozwój polskiej plastyki i sztuki użytkowej. Jest także związana z historią miasta, lokalnej społeczności oraz dziejami konstancińskiej placówki rehabilitacyjnej.