Las Kabacki to rezerwat krajobrazowy o pow. ponad 924 ha. Położony jest w granicy administracyjnej Warszawy. Od południa graniczy z gminami Piaseczno i Konstancin-Jeziorna, od północy z dzielnicą Ursynów m. st. Warszawy, a od zachodu z ul. Puławską.

Las Kabacki jest największym kompleksem leśnym w granicach miasta stołecznego Warszawy, a także największym rezerwatem województwa mazowieckiego, najliczniej odwiedzanym przez mieszkańców Warszawy i okolicznych miejscowości. Położony w południowej części miasta kompleks leśny Las Kabacki rozciąga się na długości 4-5 km i 2,5-3 km szerokości. Od południa graniczy z gminą Piaseczno i Konstancin-Jeziorna, od północy z mocno obecnie rozbudowywanym Ursynowem, a od zachodu z ul. Puławską. Powierzchnia tego kompleksu wynosi 924,72 ha. 

Teren rezerwatu jest równinny z wyjątkiem części wschodniej, gdzie znajduje się pięknie usytuowany fragment Skarpy Warszawskiej. Do 1938 r. pozostawał własnością prywatną, kiedy to Prezydent Warszawy Stefan Starzyński wykupił go celem udostępnienia mieszkańcom Warszawy, aby mogli w nim wypoczywać. Od tego czasu jest on własnością miasta.

Podział powierzchniowy Lasu Kabackiego istniejący do dzisiaj zaprojektował Węgier Wiktor Stephan, który w 1896 roku objął urząd nadleśnego tego obszaru. Powstanie rezerwatu w 1980 r. zawdzięczamy staraniom Czesława Łaszka, Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody. Rezerwat utworzono 11 sierpnia pod pełną nazwą "Las Kabacki im. Stefana Starzyńskiego" w uznaniu zasług byłego prezydenta Warszawy. Celem ochrony rezerwatu stało się zachowanie wartości społecznych i krajobrazowych, środowiska przyrodniczego miasta Warszawy. Wraz z utworzeniem rezerwatu zaprzestano dużych powierzchniowych zrębów, a w zamian wprowadzono przebudowę drzewostanu opierając się na rębniach gniazdowych i częściowych. W związku z tymi pracami zmniejszył się udział sosny-gatunku dominującego na terenie Lasu Kabackiego, a zwiększył udział gatunków liściastych, które są odpowiednie dla siedlisk tego rezerwatu.
Obok historii związanej z gospodarką leśną, jej zmianami i rolą w życiu człowieka, swe smutne karty pisała historia związana z najnowszymi losami Polski. Las Kabacki w okresie okupacji był miejscem zbrodni hitlerowców na Polakach. Niemieccy oprawcy zamordowali na terenie rezerwatu ponad 150 osób, o czym świadczą trzy mogiły: zbiorowa mogiła kilkunastu Polaków rozstrzelanych w latach 1939-1944 (w oddziale 14), pomnik-mogiła 50 gwardzistów, 100 powstańców i osób cywilnych (na krańcu oddziału 10 - przy granicy z oddziałami 16 i 17) i samotna mogiła nieznanego powstańca z 1944 r. (oddział 20). Niewiele osób wie o tym, że rozpracowanie słynnej "Enigmy" nastąpiło właśnie na terenie Lasu Kabackiego. To tutaj w 1939 r. funkcjonowała tajna jednostka "Wicher" zajmująca się rozszyfrowaniem niemieckich kodów wojskowych. Marian Rejewski, Jerzy Różycki, i Henryk Zygalski - pracownicy tej jednostki opracowali w 1933 r. replikę maszyny kodującej "Enigma". Przekazanie informacji wywiadowi angielskiemu w 1939 r. w znacznym stopniu zmniejszyło straty wśród wojsk sprzymierzonych, a także pozwoliło na przeprowadzenie skutecznych ataków na wojska niemieckie. Do dzisiaj na terenie lasu znajduje się jednostka wojskowa, a przy wejściu do niej tabliczka informująca o dokonaniach polskich naukowców.
W 1944 r. Las Kabacki był miejscem schronienia dwóch batalionów liczących po 350 osób, partyzantów-powstańców dowodzonych przez ppłk "Grzymałę"- Mieczysława Sokołowskiego.
W najnowszą historię Lasu Kabackiego wpisał się tragiczny wypadek będący największą katastrofą lotniczą w historii polskiego lotnictwa. Samolot pasażerski "Tadeusz Kościuszko", lecący z Warszawy do Nowego Jorku rozbił się w dniu 9 maja 1987 r. na skraju południowo-zachodniej części Lasu Kabackiego.
Las Kabacki jest miejscem niezwykle atrakcyjnym dla mieszkańców stolicy i okolic. Na tak duże zainteresowanie nim wpływa bliskość dużego kompleksu leśnego w pobliżu wielkiej aglomeracji i jego dostępność. Nie bez znaczenia było otwarcie na południu Warszawy w bliskim sąsiedztwie z rezerwatem stacji metra Kabaty. Wtedy nastąpił prawdziwy wysyp chętnych do odpoczynku w Lesie Kabackim. A ma on wiele do zaoferowania i zapewne każdy znajdzie coś interesującego dla siebie. Dla jednych będzie to tylko spacer po lesie, a dla innych możliwość obejrzenia licznych pamiątek historycznych, jak np. zabytkowa leśniczówka z 1890 r. usytuowana na skarpie i wpisana do rejestru dóbr kultury przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Płuca południa Warszawy, bo tak można nazwać Las Kabacki przyciągają całe rzesze miłośników świeżego powietrza i amatorów wszelkich sportów. Niezaprzeczalnymi walorami Lasu Kabackiego jest bliskie sąsiedztwo Parku Kultury i Wypoczynku w Powsinie oraz z Ogrodu Botanicznego Polskiej Akademii Nauk. Latem oba te obiekty tętnią życiem, a na ich terenie organizowane są liczne imprezy kulturalne.
Przez Las Kabacki przebiegają trzy szlaki turystyczne: czerwony - biegnący z Pyr przez las, Powsin Park Kultury, aż do ścieżki rowerowej prowadzącej z Wilanowa do Powsina (9 km długości), zielony - prowadzący ze stacji Warszawa-Dawidy PKP przez teren lasu z zachodu na południowy-wschód, do Ciszycy (10 km długości), niebieski - prowadzący z Kabat przez Las Kabacki, Konstancin-Jeziorną, Chojnowski Park Krajobrazowy, aż do stacji Zalesie Górne PKP (5 km długości) W związku z tak dużym zainteresowaniem mieszkańców Lasem Kabackim na terenie rezerwatu przygotowano dwie ścieżki przyrodnicze, których zadaniem jest przybliżenie mieszkańcom historii Lasu Kabackiego, życia w lesie oraz funkcjonowania lasu. Przy każdej ścieżce dla osób pragnących odpocząć, poczytać, czy też porozmawiać ustawiono ławki i specjalne zadaszenia.

Ścieżka przyrodnicza nr 1 - na 4 km odcinku umieszczono 12 przystanków. Czas potrzebny na przejście to około 3 godz. Początek i koniec ścieżki zaczyna się od ul. Rydzowej, przy pętli autobusowej. Poszczególne przystanki zostały nazwane i informują o zjawiskach przyrodniczych.

Ścieżka przyrodnicza nr 2 - długość 4 km, czas przejścia około 3 godz., składa się z 10 przystanków. Jej początek i koniec znajduje się przy ulicy Moczydłowskiej.