Jednym z inicjatorów budowy świątyni w 1905 r. był ks. Zdzisław Tymieniecki. Projekt zlecono architektowi Hugo Kuderze. Kościół jest jednonawowy, z transeptem, prostokątnym, zamkniętym trójbocznie prezbiterium. Po obu stronach prezbiterium zlokalizowano mniejsze pomieszczenia. Wejścia do kościoła są zarówno od strony fasady, jak też przy ramionach transeptu. Od frontu dostawiona została wysoka wieża dzwonna, flankowana po bokach dwiema mniejszymi wieżami. Nawę główną wieńczy stromy dach dwuspadowy, prezbiterium dach wielospadowy, a wieże ostre, spiczaste hełmy. Nad transeptem umieszczono sygnaturkę. Pokrycie dachowe oraz rynny i obróbki blacharskie wykonane zostały z blachy miedzianej (pierwotnie dachówka). Elewacje zwracają uwagę oszkarpowaniem, a także bogatym detalem neogotyckim, m.in.: dekoracyjnymi, wysokimi ostrołukowymi oknami, tynkowaną oknami-rozetami w elewacji frontowej i na ścianach szczytowych transeptu. Wnętrze jest jednonawowe, przesklepione sklepieniami krzyżowo-żebrowymi i kryształowymi, utrzymane w stylu neogotyckim. Ołtarz główny z pełnofigurową rzeźbą św. Józefa, zaprojektowany i wykonany został przez rzeźbiarza Antoniego Bogaczyka. Uwagę zwraca także drewniana, neogotycka, rzeźbiona droga krzyżowa oraz konfesjonały. Kościół wyposażony w zachowane oryginalnie organy. Kościół został wpisany do rejestru zabytków w 1977 r.