Willa Marysieńska | Konstancin-Jeziorna

Willa Marysieńska

Willa dwukondygnacyjna, na parterze taras z balustradą, pośrodku balkon z balustradą, na dole okna z okiennicami, z lewej strony widok willi zasłania na dole kwitnący krzew
Rodzaj obiektu
Zabytki
Ulica
Wierzejewskiego 15
Kod pocztowy
05-510
Miasto
Konstancin-Jeziorna
Opis obiektu

Willę zaprojektował dla siebie architekt Henryk Julian Gay, wnuk wybitnego architekta XIX-wiecznego Jakuba Gaya. Henryk Gay, który projektował także wille w Konstancinie (m.in. „Amelin”), postanowił osiedlić się tu z żoną Matyldą. Willę nazwał na cześć swojej ukochanej postaci historycznej – królowej Marysieńki Sobieskiej. W 1932 r. willę odkupił lekarz warszawski dr Jan Edward Koelichen. Być może jego wyborem kierowała chęć zamieszkania w sąsiedztwie kolegów po fachu, którzy zajmowali pobliskie wille. Jeszcze przed 1939 r. willa kolejny raz zmieniła właściciela; zakupił ją młody prozaik i dramaturg Michał Choromański. Po wojnie w 1965 r. jego syn Stefan Choromański sprzedał willę Uzdrowisku Konstancin.

Budynek willi prezentuje proste formy historyzujące, typowe dla architektury akademickiej lat 20. Jest wymurowany z cegły, otynkowany, na planie kwadratu, o prostej bryle, z ryzalitem w elewacji frontowej. Dwukondygnacyjny, z dachem czterospadowym krytym papą. Na elewacjach pojawia się prosty detal architektoniczny: boniowane narożniki i profilowany gzyms koronujący. W elewacji południowej (frontowej) w ryzalicie jest półkolisty, czterokolumnowy dorycki portyk, niosący taras. Przy elewacji zachodniej dobudowano obszerny taras w części parteru. Na środku tej elewacji umieszczono balkon z dekoracyjną balustradą. We wnętrzach zachowało się częściowo wyposażenie i detal: schody ze spiralnym słupem, okna witrażowe, żeliwne grzejniki, detal architektoniczny. Oryginalna jest też stolarka drzwiowa i okienna.

Na posesji znajduje się też drugi budynek mieszkalny, tzw. domek parterowy, o prostych formach, z dobudowaną od wschodu „wieżą” mieszkalną.

Budynki znajdują się w dobrym stanie technicznym. Są na bieżąco konserwowane. Oba zostały wpisane do rejestru zabytków decyzją z 24.02.2003 pod nr. A-45.