gmina | Konstancin-Jeziorna

Syrena to okazały budynek nawiązujący do architektury pałacowej, który zbudowano w 1925 r. dla spółki „Borelowsky”, posiadającej fabrykę jedwabiu w Lyonie. Przez długie lata pełniła funkcję wytwornego pensjonatu słynącego z dobrej kuchni i dancingów. Willa powstała na planie wydłużonego prostokąta z centralnie usytuowanym pseudoryzalitem poprzedzonym półkolistym podcieniem, na którym opiera się taras. Do elewacji tylnej dostawiono wysoką, kwadratową, nakrytą hełmem wieżę.

Willa, jak wskazuje data na szczycie, została zbudowana w 1901 r. na zlecenie warszawskiego aptekarza Karola Nowodworskiego. W 1909 r. została nabyta przez Stanisława Konopczyńskiego, który w 1921 r. sprzedał ją Marii z Weinfeldów Strancmanowej. W 1942 r. przeszła na własność Ignacego Łuczyńskiego. Obecnie budynek jest w prywatnych rękach.

Willa „Miła”, zwana również „Dworkiem Józi”, prawdopodobnie została wybudowana dla Hermana Leviego, do którego należała w latach 1912-1927. Przed 1920 r. bywał tu gościem znany malarz Stanisław Lentz. Przez kolejnych 11 lat nieruchomość stanowiła własność Hermana Ginsberga, a w latach 1936-1939 Karoliny Strassmanowej. W 1958 r. budynek, uznany za mienie opuszczone, został przejęty przez Skarb Państwa. Obecnie stanowi własność prywatną.

Willę zbudowano w 1904 r. na zlecenie Władysława Giełżyńskiego – kupca, fabrykanta dywanów i właściciela sklepu z artykułami dekoracyjnymi, prawdopodobnie według projektu Bolesława Colonna-Czosnowskiego. Po 1939 r. stała się własnością Marii Mrozowskiej. W latach 90. budynek spłonął niemal doszczętnie, po czym został odbudowany zgodnie z projektem architekta Ryszarda Wyżyńskiego dla prywatnego inwestora. Jego bryła i wystrój architektoniczny zostały odtworzone w oparciu o materiały ikonograficzne.

Zbudowana w 1905 roku według projektu Władysława Jabłońskiego prawdopodobnie dla Samuela Frosta, dostawcy mebli dla petersburskiego Ministerstwa Dworu oraz dla Zarządu Pałaców Cesarskich (m.in. na Zamek Królewski w Warszawie) i właściciela sklepu meblarskiego przy warszawskim Nowym Świecie. Stanowi jeden z najbardziej interesujących przykładów stylu zakopiańskiego na Mazowszu.

Budynek mieszkalny zlokalizowany w centralnej części Konstancina-Jeziorny, na rozległej działce, na rogu ulic Batorego i Żeromskiego. Na dużej posesji znajduje się także dwukondygnacyjny budynek gospodarczy / garaż.

Powstała w latach 1926-1927 według projektu Tadeusza Sobockiego na zlecenie Władysława Paschalskiego, przemysłowca z Warszawy, właściciela sąsiadującej z nią willi „Muszka”. Nazwa willi pochodzi od imion jego córek, Izy i Haliny. Otaczający willę ogród został zaprojektowany w 1927 r. przez architekta krajobrazu Stefana Rogowicza. W czasie II wojny światowej w budynku mieściło się Waffenkomando, a po 1945 r. – przedszkole. W 1975 r. obiekt przebudowano, dostawiając półokrągły ryzalit od strony południowej. Obecnie willa znajduje się w prywatnych rękach.

Willa powstała w latach 1908-1910 na zlecenie Aleksandra Grankego. W 1927 r. budynek kupił warszawski krawiec Władysław Sudyk, zakładając w nim pensjonat, prowadzony przez żonę Jadwigę, a następnie ich córkę, Jadwigę Konopczyńską. W 1943 r. przez kilka tygodni mieszkali w „Irenie” poeci Tadeusz Gajcy i Leon Stroiński, zaprzyjaźnieni z Romanem Mularczykiem (Bratnym).

„Hugonówka” to pierwszy w okolicach Warszawy Zakład Przyrodoleczniczy założony przez Hugona Seydla, współwłaściciela Domu Handlowego i Składu Hurtowego Win „Maurycy Seydel i Spółka”. Pensjonariusze mieli do dyspozycji salę gimnastyczną z inhalatorium oraz szereg zabiegów rehabilitacyjnych. W latach 20. Seydel wynajął budynek małżonkom Andrzejewskim, którzy otworzyli w nim pensjonat zwany willą Pod Diabłami, od ustawionej na postumencie rzeźby przedstawiającej bawiące się fauny. W 1938 r. budynek nabyła Helena Barbara Jaworska, a w 1967 r. sprzedała go Skarbowi Państwa.

Wybudowana w 1914 roku według projektu Franciszka Lilpopa i Karola Jankowskiego dla inżyniera Józefa Budkiewicza, budowniczego kolei w zaborze rosyjskim, a także projektanta i budowniczego warszawskich kolejek dojazdowych: Wawerskiej, Grójeckiej i Wilanowskiej z odnogą do Konstancina. Po jego śmierci posiadłość odziedziczyła ona Maria Łucja z Szajewskich wraz z córkami Zofią i Janiną. Janina Budkiewicz, profesor psychologii, gościła u siebie m.in. Władysława Broniewskiego.