Honorowi Obywatele Konstancina-Jeziorny | Konstancin-Jeziorna

Józef Klemens Piłsudski – działacz niepodległościowy, dowódca wojskowy, polityk. Naczelnik Państwa Polskiego w latach 1918–1922, Wódz Naczelny Armii Polskiej od 11 listopada 1918 r., Pierwszy Marszałek Polski od 1920 r. Był dwukrotnym premierem Polski (1926–1928 i 1930 r.) i przywódcą obozu tzw. sanacji po przewrocie majowym (1926 r.). Wywarł decydujący wpływ na kształt polityki wewnętrznej i zagranicznej Drugiej Rzeczypospolite. Nosił pseudonimy: Wiktor, Mieczysław, Ziuk, Pan Marian; później powszechnie zwany Dziadkiem lub Marszałkiem, a przez swych dawnych żołnierzy Komendantem. Tytuł Honorowego Obywatela Konstancina-Jeziorny Marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu nadany został 4 listopada 1928 r.

Bogdan Jaworek – święcenia kapłańskie otrzymał w 1959 r. z rąk ks. Kardynała Stefana Wyszyńskiego. W 1972 r. objął rektorat kościoła p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Konstancinie. W 1976 r., po utworzeniu parafii konstancińskiej został jej proboszczem. Kapłan z powołania, prawy człowiek, kaznodzieja. Bezkompromisowy w sprawach wiary i zasad, ale życzliwy dla człowieka i wrażliwy na potrzeby innych. Był jednym z założycieli Towarzystwa Miłośników Piękna i Zabytków Konstancina, działał na rzecz ochrony dziedzictwa przyrodniczo-kulturowego Konstancina. Od 1999 r. aż do śmierci był rezydent w parafii św. Elżbiety w Powsinie (Sanktuarium Matki Bożej Tęskniącej). Tytuł Honorowego Obywatela Konstancina-Jeziorny ks. Bogdanowi Jaworkowi nadany został 17 lipca 1992 r.

Margaret Susan Ryder, Baroness Ryder of Warsaw (1923–2000) w czasie drugiej wojny światowej służyła w polskiej sekcji brytyjskiego Zarządu Operacji Specjalnych zajmującej się dywersją w okupowanej Europie. W 1944 r. ekspediowała zrzuty broni dla walczącej Warszawy. Po wojnie zaangażowała się w pracę charytatywną. W 1953 r. założyła fundację swojego imienia, zajmując się organizacją akcji humanitarnych. Wraz z międzynarodową grupą wolontariuszy ruszyła z pomocą stolicy, by później stale pomagać Polsce i Polakom. Tutaj wybudowała ponad 30 Domów Sue Ryder. W 1978 r. otrzymała z rąk królowej Elżbiety Drugiej tytuł Para Anglii, przyjmując Warszawę za swoją szlachecką siedzibę. Jako Lady Ryder of Warsaw przez lata była orędowniczką spraw Polski w brytyjskiej Izbie Lordów. W 1992 r. powołała niezależną Fundację Sue Ryder w Polsce. Tytuł Honorowego Obywatela Konstancina-Jeziorny Margaret Susan Ryder nadany został 15 września 1997 r.

Willem Franz de Vreeze w latach 1980–1997 był burmistrzem bliźniaczego miasta Leidshendam w Holandii i przyjacielem pierwszego burmistrza Konstancina w Trzeciej Rzeczypospolitej – Józefa Hlebowicza. W czasie urzędowania obu burmistrzów została nawiązana współpraca między Leischendam a Konstancinem. Tytuł Honorowego Obywatela Konstancina-Jeziorny Willemowi Franz de Vreeze nadany został 15 września 1997 r.

Karol Józef Wojtyła – polski duchowny katolicki, arcybiskup krakowski, kardynał, papież (1978–2005), sługa Boży Kościoła katolickiego, kawaler Orderu Orła Białego. Poeta i poliglota, a także aktor, dramaturg i pedagog. Filozof historii, fenomenolog, mistyk i przedstawiciel personalizmu chrześcijańskiego. Jeden z najwybitniejszych Polaków wszystkich czasów. Tytuł Honorowego Obywatela Konstancina-Jeziorny Janowi Pawłowi Drugiemu nadany został 10 grudnia 1999 r.

Johannus Switbertus Leonardus von Reisen był pierwszym Prezydentem Komisji Współpracy Leidschendam i Konstancin-Jeziorna w latach 1990–1999. Dzięki jego zaangażowaniu współpraca między miastami przerodziła się w prawdziwą przyjaźń. W początkowym okresie działalność skupiona była na organizowaniu pomocy charytatywnej. Do najważniejszych przedsięwzięć należało wysyłanie transportów ubrań, zabawek, mebli dla szkół, sprzętu sportowego, pomocy szkolnych, dofinansowania posiłków dla uczniów z ubogich rodzin, a także wybudowanie dwóch placów zabaw dla dzieci. Poza działalnością charytatywną zajmował się również organizacją wymiany kulturalnej, na wielu polach (sztuka, oświata, sport). Tytuł Honorowego Obywatela Konstancina-Jeziorny Johanowi van Reisen nadany został 7 kwietnia 2000 r.

Józef Hlebowicz był pierwszym burmistrzem gminy Konstancin-Jeziorna w Trzeciej Rzeczypospolitej, działaczem samorządowym, współtwórcą Stowarzyszenia Gmin Uzdrowiskowych Rzeczypospolitej Polskiej. Podczas wojny był przetrzymywany w niemieckich obozach jenieckich. Wcielony do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, do Polski wrócił w 1947 r. i ukończył rozpoczęte przed wojną studia. Był współzałożycielem Towarzystwa dla Handlu Międzynarodowego INCO, pracował w spółdzielczości mieszkaniowej w Warszawie. W 1990 r. nowo wybrana rada gminy Konstancin-Jeziorna powierzyła mu funkcję burmistrza, którą sprawował do 1993 r. Był inicjatorem utworzenia w naszej gminie pierwszych instytucji kultury: Konstancińskiego Domu Kultury i Biblioteki Publicznej. Zainicjował i zapoczątkował współpracę partnerską z Leidschendam-Voorburg w Holandii oraz Saint-Germain-en-Laye we Francji. Był propagatorem rozwoju funkcji uzdrowiskowej gminy Konstancin-Jeziorna. Tytuł Honorowego Obywatela Konstancina-Jeziorny Józefowi Hlebowiczowi nadany został 26 lipca 2000 r.

Marian Allan Weiss urodził się 30 czerwca 1921 r. w Kaliszu. Studiował na wydziale lekarskim uniwersytetu we Lwowie, który ukończył w 1944 r. Specjalizował się w ortopedii, traumatologii i rehabilitacji. W czasie okupacji niemieckiej, w latach 1942–1944, był żołnierzem Armii Krajowej, za co został odznaczony Krzyżem Walecznych. Po wojnie postanowił poświęcić się ortopedii. W 1947 r. podjął pracę asystenta w Centralnym Instytucie Chirurgii Urazowej. Od 1949 r. związał się ze Szpitalem Chirurgii Kostnej w Konstancinie, który w 1954 r. przekształcił w Stołeczne Centrum Rehabilitacji – Stocer, jedną z wiodących placówek tego typu w Europie. Przez kilkadziesiąt lat był jej szefem – obecnie centrum nosi jego imię. W 1951 r. uzyskał tytuł doktora nauk medycznych, w 1967 r. – profesora nadzwyczajnego, a w 1975 r. – profesora zwyczajnego. Tytuł Honorowego Obywatela Konstancina-Jeziorny prof. Marianowi Weissowi nadany został 27 czerwca 2001 r.

Wacław Gąsiorowski – powieściopisarz, dziennikarz, publicysta, a także scenarzysta, działacz polonijny i niepodległościowy. Autor powieści historycznych, nawiązujących głównie do epoki napoleońskiej i powstania listopadowego, a także dramatów i licznych reportaży. Zmuszony do ucieczki, przez 30 lat tułał się po świecie. Na stałe wrócił do Polski w 1930 r., zamieszkał w  Konstancinie. W 1936 r. został sołtysem gromady Konstancin, funkcję tę pełni honorowo, bez wynagrodzenia. Propagował Konstancin jako miejscowość letniskową, opracował Statut Uzdrowiska. W 1938 r. został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury. Tytuł Honorowego Obywatela Konstancina-Jeziorny Wacławowi Gąsiorowskiemu nadany został 10 lipca 2009 r.

Barbara Kulińska-Żugajewicz od urodzenia jest mieszkanką Klarysewa. Mając 14 lat została zaprzysiężona do uczestnictwa w konspiracji i zostaje żołnierzem Batalionu Mączyński. W czasie Powstania Warszawskiego, jako sanitariuszka w szpitalu urządzonym w Mirkowskiej fabryce, pomagała rannym. Podczas Powstania zginie jej wielu bliskich towarzyszy walki, przyjaciół, krewnych. Ona sama przeżyje, choć dalsze jej życie naznaczone już będzie piętnem 63 powstańczych dni. Po zakończeniu wojny, działała w konspiracji, nie aprobując nowego porządku narzuconego przez Związek Sowiecki. Była aresztowana i brutalnie przesłuchiwana przez funkcjonariuszy UB w tzw. Białym Dworku w Konstancinie. Po przesłuchaniach długo wracała do zdrowia, nigdy w pełni nie odzyskała sprawności.  W 2016 r. została awansowana na wyższy stopień oficerski i otrzymała nominację na porucznika. Tytuł Honorowego Obywatela Konstancina-Jeziorny Barbarze Żugajewicz-Kulińskiej nadawany został 24 lutego 2016 r.