Willa „Maryla” została zaprojektowana przez Józefa Piusa Dziekońskiego na zlecenie Towarzystwa Ulepszonych Miejscowości Letniczych jako jeden z pierwszych pensjonatów Konstancina. W latach 1903-1910 należała do rodziny Szapków, następnie, od 1910 do 1927 r., do Grodzkich, a od 1928 r. – do Ludwika i Marii Chojnackich. Willę odziedziczyła ich córka Leokadia Żarowa, później budynek przejął Skarb Państwa, przeznaczając go na mieszkania kwaterunkowe.
Brak opieki i remontów doprowadził tę piękną budowlę do ruiny. „Maryla” stanowiła harmonijne połączenie murowanej neogotyckiej architektury z drewnianą dekoracją snycerską.
Dwukondygnacyjna willa powstała na planie prostokąta z ryzalitami usytuowanymi na osi głównej elewacji frontowej i ogrodowej. Ryzalit frontowy w formie wieży wyprowadzonej ponad kalenicę dwuspadowego dachu zwieńczony jest strzelistym hełmem. Po jego obu stronach umieszczono dwukondygnacyjne werandy nakryte dwuspadowymi daszkami, których trójkątne szczyty wypełnia dekoracja snycerska.
