Willa, jak wskazuje data na szczycie, została zbudowana w 1901 r. na zlecenie warszawskiego aptekarza Karola Nowodworskiego. W 1909 r. została nabyta przez Stanisława Konopczyńskiego, który w 1921 r. sprzedał ją Marii z Weinfeldów Strancmanowej. W 1942 r. przeszła na własność Ignacego Łuczyńskiego. Obecnie budynek jest w prywatnych rękach.
W latach 1931-1935 willę wynajmował lub dzierżawił Stefan Zygmunt Laurysiewicz (1867-1935) – handlowiec, senator II Rzeczpospolitej, a także mecenas, kolekcjoner i przyjaciel malarza Józefa Pankiewicza, Artysta bywał w jego warszawskim i konstancińskim domu. Wykonał wiele portretów członków rodziny Laurysiewiczów a także pejzaże z Konstancina.
Willa nawiązuje kształtem do średniowiecznych zamków. Jej charakterystycznym elementem jest dwukondygnacyjna wieża zwieńczona krenelażem, dostawiona do budynku głównego. Pierwotnie szczyt budynku, w którym znajdował się napis „ELŻBIECIN”, miał bogatą oprawę snycerską.
